Rozdział I

Jednak ja go wstawiam xDD

W każdym bądź razie, nie jest on za ciekawy, gdyż to dopiero tak jakby wprowadzenie ;p

Mam nadzieję, że rozdział wam się spodoba ;p

Czekamy na komentarze! :*

Hitori 

Rok 1980. Anglia. Oxford.

             Uczelnia znajdująca się w tym mieście jest jedną z najlepszych szkół w Wielkiej Brytanii, jak i na świecie. 

             Po korytarzu przechadzała się dziewczyna, tak jak wszyscy, ubrana w mudnurek. Składał się on normalnie (dziewcząt oczywiście) z białej koszuli, czarnej spódniczki i krawatu. Z pozoru zwyczajna, ale jednak przyciągała wzrok. Jednym powodem było to, że była nowa szkole. Drugim, to że zamiast spódniczki nosiła spodnie. Trzecim i najważniejszym była jej uroda. Szatynka o dużych czarnych oczach z zielonymi plamkami, okolone długimi i gęstymi rzęsami nadających jej spojrzeniu pewnej subtelności; o długich nogach i talii osy.

  - Panno Connor! - rozległo się głośne wołanie. Dwie dziewczyny drgnęły słysząc to nazwisko.

  - Tak? - zapytała spokojnie lecz chłodno sama zainteresowana.

  - Dyrektorka prosi panienkę do swojego gabinetu. - powiedziała nauczycielka.

             Zadzwonił dzwonek sprawiając, że młodzież znajdująca się na korytarzu rozeszła się do klas. Oprócz pewnej blondynki. Ciągle stała osłupiała w tym samym miejscu, a w jej głowie kołotało się tysiąc myśli naraz. Zamiast iść na lekcje, poszła pod gabinet dyrektorki.

***

- Witam, panno Connor.- powiedziała niepewnie pulchna kobieta zza szkieł okularów. Była ona dyrektorką tej szkoły.

- Cassandra. - odparła odruchowo dziewczyna.

- Słucham?

- Mam na imię Cassandra, a nie "panna Connor". Connor to nazwisko.

- Dobrze, CASSANDRO. Jesteś tu pierwszy dzień, więc mogę przymknąć okona przewinienie związane z mundurkiem. Jak zapewne się domyślasz, dziewczęta noszą tu spódniczki.

- Nie będę nosiła spódniczek. - powiedziała chłodno.

- Co? - zapytała zdziwiona (co nie tłumaczy, że mało inteligentnie) dyrektorka. Spojrzała w oczy dziewczyny i to był błąd.

- Niech pani posłucha. - zaczęła hipnotyzując ją spojrzeniem. - Ja będę wyjątkiem i mogę nosić spodnie, a jak ktoś się pani spyta dlaczego tak jest, to pani odpowie, że moi rodzice o to panią prosili, jasne?

              Pokiwała nieprzytomnie głową, a po chwili ocknęła się z letargu.

- O czym my tu rozmawiałyśmy?

- O tym, że moi rodzice przed śmiercią chcieli przyjść i poprosić, żebym zamiast spódniczki nosiła spodnie. A i żebym została zgłoszona do ogólnokrajowym konkursie malarskim. - odparła z przesłodkim uśmiechem.

-Ah, oczywiście! Chciałabyś się jeszcze o coś zapytać? 

- Tak. Czy dostanę w końcu swój plan lekcji?

***

               Kiedy wyszła z pomieszczenia napotkała osobę, której niespodziewała się w ogóle spotkać. Była to dziewczyna średniego wzrostu o urodzie anioła. Długie, jasne włosy; oczy - jedno zielone, drugie niebieskie; pełne usta, na których zawsze widnieje delikatny aczkolwiek słodki i nieśmiały uśmiech.

- Angela? - szepnęła Cassandra robiąc wielkie oczy.

- Cassie, tyle lat! - powiedziała równie cicho, kiedy wpadły sobie w ramiona. Trwały tak przez chwilę.

- Gdzieś ty się podziewała przez tyle czasu?! - spytały jednocześnie a następnie obie wybuchnęły śmiechem.